As ’n gebruiker spesifieke inligting wil opspoor, moet hy of sy weet wat die WWW-adres vir die inligting is. ’n Probleem ontstaan, omdat daardie adres nie altyd voor die tyd beskikbaar is nie. Die gebruik van soekenjins om inligting te soek, is dus noodsaaklik (Goodman & Cramer 2010).

Die soekenjin kan duisende resultate opspoor, na gelang van die soekstring wat die persoon gebruik. Die persoon moet dan deur al hierdie resultate werk om die korrekte inligting te verkry. Navorsing deur Teevan, Dumais en Horvitz (2007) bewys dat mense van kort soekstringe gebruik maak wanneer hulle ’n soekenjin gebruik. Dit kan dubbelsinigheid veroorsaak en die soekenjin spoor dan meer resultate op, aangesien die soekenjin nie presies kan bepaal waarna die persoon op soek is nie. Dit veroorsaak op sy beurt weer frustrasie by die gebruiker.

Hierdie studie beoog om drie soekenjins (Google, Yahoo! en Bing) met mekaar te vergelyk ten opsigte van die wyse waarop hulle dubbelsinnige soekstringe hanteer. Die oogmerk is om te bepaal in watter mate die soekenjin die gebruikers help om die regte inligting vinniger te verkry wanneer ’n dubbelsinnige soekstring verskaf word.

Die dataversameling geskied in twee fases. Fase een maak gebruik van ’n Windows-toepassing wat eerstens van die gebruiker verwag om ’n paar demografiese, WWW- en soekenjin-vrae te beantwoord. Vervolgens word ’n skerm vertoon met ’n soekenjin bo en ’n vraag onder. Wanneer hierdie bladsy oopmaak, het die soekenjin alreeds die eerste soektog uitgevoer met ’n dubbelsinnige soekstring wat verskaf is. Die soekstring hou verband met die vraag wat onder op die skerm vertoon word. Die gebruiker gaan dan voort met die soektog na die antwoord op die vraag. Tydens hierdie soektog word inligting ten opsigte van die hantering van dubbelsinnige soekstringe vasgevang. Aan die einde van vyf soektogte word elke persoon gevra om terugvoer te gee met betrekking tot sy soekervaring.

In die volgende fase voer gebruikers een-een op die oogvolgapparaat (eye-tracker) dieselfde soektog uit, soos hierbo verduidelik. Die doel is hier om te bepaal of die gebruiker die hulp wat die soekenjin verskaf, raaksien of nie. Elke persoon dra ook die EPOC neuro-kopstuk gedurende die soektog. Hierdie kopstuk kan die elektriese seine van die brein optel en terugvoer gee oor die persoon se gedagtes, gevoelens en uitdrukkings (Emotiv 2010).

Die resultate van fase 1 en 2 word dan verwerk om te bepaal of die gebruikers die hulp van die soekenjin raaksien en daarvan gebruik maak. Die gebruikers se emosies (opgewondenheid, frustrasies, ens.) word ook ontleed. Aanbevelings kan dan gemaak word ten opsigte van die betrokke soekenjin wat beter werk ten einde die probleem van dubbelsinnige soekstringe op te los.

Emotiv 2010, EPOC neuroheadset, viewed 03 May 2011, from http://www.emotiv.com/store/hardware/epoc-bci/epoc-neuroheadset