Namate die deeltjies en magneetvelde van die pulsar af wegvloei, vind daar verdere interaksie tussen die twee komponente plaas. Dit veroorsaak dat die deeltjies lig uitstraal met golflengtes wat van radiogolwe tot X-strale kan strek. Die deeltjies kan ook met agtergrondfotone (ligdeeltjies) bots, wat tot gevolg het dat die deeltjies energie aan die fotone oordra. Hierdie tipe fotone word dan gewoonlik as gammastrale waargeneem. ’n Baie helder ‘wolk’ oftewel pulsarwindnewel word dus rondom die pulsar gevorm.

Deur middel van wiskundige modelle kan daar bepaal word hoe ’n aantal faktore soos die magneetveldsterkte of interstellêre digtheid die evolusie van die fisiese eienskappe (hoofsaaklik die grootte en vorm) van die newel beïnvloed. Die modelle kan verder gebruik word om te bepaal hoe die intensiteit van die lig wat uitgestraal word, met verloop van tyd verander. Beide resultate sal daartoe lei dat die bestaande teorie oor pulsarwindnewels verbeter en uitgebrei word.